Polarisatie is een mechanisme waarbij tegenstellingen tussen groepen versterkt worden, onder andere langs etnisch-religieuze lijnen. Deze sociale verhoudingen zijn ook terug te zien in het klaslokaal. Leerkrachten geven bijvoorbeeld aan moeite te hebben met het bespreekbaar maken van tegenstellingen. Er bestaan inmiddels al verschillende interventies die polarisatie op de agenda van scholen proberen te zetten. Theater als middel is een voorbeeld van een dergelijke interventie. Over de effectiviteit van theater als interventie tegen polarisatie is echter niet veel bekend.
KIS onderzocht de mogelijke werkzame elementen van theater in de schoolsetting ten behoeve van het verminderen of tegengaan van polarisatie. Om te beginnen is hiertoe een literatuurstudie uitgevoerd. De gevonden elementen werden getoetst in de praktijk van twee voorstellingen: ‘Outsiders’ en ‘Count me in’. Ook zijn door deze voorstellingen nieuwe mogelijke werkzame elementen aan het licht gekomen die in de literatuur niet bekend zijn. Een voorbeeld daarvan is het gebruik van interactiviteit met het publiek (de jongeren) tijdens en na de voorstelling.