Verschillende lokale (zelf) organisaties in Nederland zetten zich in om taboeonderwerpen zoals kindhuwelijken, huwelijksdwang, achterlating en eergerelateerd geweld bespreekbaar te maken. Om de aanwezige kennis en kunde van deze organisaties te ondersteunen, maakte KIS een overzicht van elementen en methoden die goed werken bij deze voorlichtende activiteiten.
In sommige (migranten)gemeenschappen wegen collectieve normen en waarden zwaarder dan die van het individu. Dit kan enerzijds zeer positief werken omdat zo’n gemeenschap een stevig sociaal netwerk is, dat bescherming en veiligheid biedt en waarin mensen elkaar steunen. Anderzijds kan deze bescherming in overmatige sociale controle omslaan. In zo’n geval komt het zelfbeschikkingsrecht van het individu te veel onder druk te staan. Dit is in veel gemeenschappen lastig bespreekbaar te maken, zeker als het gaat om taboeonderwerpen.
Begin 2017 is KIS gevraagd om te kijken of de verschillende vormen van voorlichting die bestaan op dit gebied, kunnen worden onderbouwd door empirische kennis, verkregen uit onderzoek. Op basis van (internationaal) literatuuronderzoek maakten we een overzicht van werkzame elementen en methoden bij voorlichtende activiteiten rond zelfbeschikking. Dit presenteren we in de vorm van een brochure. Van de elementen in deze brochure is door middel van onderzoek (ook onder migranten) aangetoond of aannemelijk gemaakt dat ze werken.