Steeds vaker richten migrantengemeenschappen eigen voorzieningen op rond opvoeding, opvang, educatie en zorg voor de jeugd. Deze eigen voorzieningen, al dan niet gestoeld op etnische, culturele of religieuze basis, kunnen zowel kansen als risico’s in zich dragen.
Een van de risico’s zou zijn dat deze voorzieningen ‘parallelle gemeenschappen’ versterken, die weinig op de mainstream samenleving zijn gericht. In deze literatuurstudie gaat Kennisplatform Inclusief Samenleven in op de kansen en risico’s van eigen voorzieningen in het jeugddomein voor de ontwikkelingskansen van kinderen. De studie laat zien dat deze voorzieningen vaak gericht zijn op culturele en religieuze vorming, maar daarnaast (ook) op de mainstream samenleving, en dat zij een positieve bijdrage kunnen leveren aan de ontwikkelingskansen van kinderen. Binnen het kader van de transformatie in het sociale domein, wint ook de samenwerking tussen reguliere organisaties en de eigen voorzieningen aan relevantie.