Dagelijks komen duizenden post- en pakketbezorgers bij mensen thuis aan de deur. Soms zien zij situaties die hen zorgen baren: gesloten gordijnen, stapels ongeopende post of verward gedrag. Via een QR-code kunnen bezorgers dan anoniem een ‘niet-pluis melding’ doen. De melding komt terecht bij een lokale sociaalwerkorganisatie, die vervolgens contact kan leggen.
Maar hoe werkt dit precies? Welke uitdagingen komen hierbij kijken? Hoe ga je in gesprek met een bewoner als je niet precies weet wat er speelt? In opdracht van het PostNL Bijzondere Momenten Fonds, het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (Eén tegen Eenzaamheid) en Sociaal Werk Nederland onderzocht het Verwey-Jonker Instituut hoe sociaalwerkorganisaties omgaan met deze anonieme signalen.
Het onderzoek geeft inzicht in de werkwijzen en ervaringen van sociaal professionals. Van het ontvangen van de melding, de beoordeling van de melding, het leggen van contact en de opvolging. Op basis van gesprekken met sociaalwerkorganisaties en deskundigen zijn goede voorbeelden en praktische tips verzameld die andere organisaties kunnen inspireren.
Aandachtspunten
Het onderzoek laat zien dat de niet-pluismelding is een waardevol instrument om laagdrempelige hulpvragen te signaleren en gezamenlijk tot een passende oplossing te komen. Het onderzoek brengt wel een aantal aandachtspunten naar voren: professionals benoemden de juiste aanpak bij het benaderen van inwoners, dilemma’s rond privacy en het organiseren van samenwerking. Een open, oordeelvrije houding – als ‘professionele vriend’ – helpt om vertrouwen op te bouwen en het gesprek op gang te brengen.
Benieuwd naar de resultaten? Lees het rapport. Wil je direct aan de slag? Download de brochure met concrete tips en aanbevelingen.