De afgelopen jaren is Europa het toneel geweest van meerdere terroristische aanslagen. Daarbij waren vooral ‘soft targets’ het doelwit: open plaatsen die moeilijk te beveiligen zijn en waar grote groepen mensen komen. De verscheidenheid aan mogelijke doelwitten en de diversiteit aan potentiële daders (organisaties, netwerken of eenlingen), hun motieven (denk bijvoorbeeld aan jihadisme of rechtsextremisme) en modus operandi (onder andere vuurwapengeweld, explosieven, vrachtwagens en steekpartijen) zorgen voor een diffuse dreiging.
De capaciteit van de veiligheidsdiensten om soft targets te beveiligen heeft zijn beperkingen. Financiële en personele middelen voor het bewaken en beveiligen van doelwitten zijn schaars. De overheid zoekt daarom steun bij private partijen, zoals organisatoren van evenementen. We zien vormen van deze publiek-private samenwerking (PPS) op het gebied van veiligheid terug in het openbaar vervoer, bij grote evenementen en rondom – gevoelige – religieuze instellingen.
De Kenniswerkplaats Veiligheid en Veerkracht (een samenwerking tussen de VU en het Verwey-Jonker Instituut) onderzocht hoe de overheid samen met private actoren soft targets op de lange termijn effectief kan bewaken en beveiligen en aldus voor maatschappelijke weerbaarheid kan zorgen. We brachten in kaart wat hier relevante werkwijzen voor zijn. De ervaringen en percepties van de door ons geïnterviewde respondenten stonden daarbij centraal. De informatie uit dit onderzoek kan de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid ondersteunen bij afwegingen omtrent het bewaken en beveiligen van potentiële doelwitten en de aanvullende rol die private actoren daarbij kunnen spelen.