Dit rapport biedt een kijkje in de huiskamers van de minima in Roosendaal. Het brengt in kaart wat verschillende groepen minima in hun leven aan moeilijkheden tegenkomen. Deze mensen zijn nergens in beeld: zij krijgen tot nu toe weinig ondersteuning vanuit lokaal beleid en maatschappelijke organisaties. Het rapport portretteert de onzichtbare gezichten van armoede. Bovendien laat het zien wat de opbrengst kan zijn van een directe benadering in de ondersteuning en activering van deze groepen, door mensen die zelf ervaring hebben met het leven van een minimuminkomen.
Aan de hand van een inventarisatie van de risico- en de beschermende factoren in de leefsituatie van deze groepen verborgen minima, trekken de onderzoekers conclusies over hoe de verstoorde balans tussen draaglast en draagkracht kan worden hersteld. Het activeren van de zelfredzaamheid, door het vergroten van de participatie van mensen in verschillende leefdomeinen, staat hierbij voorop.