Langdurige baanloosheid is een hardnekkig probleem. Het terugdringen ervan vraagt om andere aanpakken dan de gangbare bemiddelingsvormen. Ondersteuning van langdurig baanlozen wordt steeds meer als een essentiële voorwaarde voor terugkeer in het arbeidsproces gezien. Bovendien staat de activering van langdurig baanlozen naar andere vormen van maatschappelijke participatie in het middelpunt van de belangstelling. Het gaat dan om baanlozen die op de korte en middellange termijn als niet bemiddelbaar worden beschouwd. Voor hen staat sociale activering open.
Ondersteuning in de toeleiding naar de arbeidsmarkt of sociale activering vraagt om nieuwe en onconventionele aanpakken. Het welzijnswerk kan daarbij een belangrijke rol vervullen. Een voorbeeld daarvan is het project “Sneeuwbal”. Vanaf april 1996 activeert dit project met behulp van de methode “Eigen participatieperspectief in de Rotterdamse deelgemeente Feyenoord” langdurig baanlozen. Zij worden door professionele ondersteuners individueel benaderd met als doel hen via groepsbijeenkomsten te activeren tot vormen van maatschappelijke participatie. Essentieel is dat de ondersteuners vertrekken vanuit de mogelijkheden en belemmeringen van die baanlozen zelf. Dit onderzoeksrapport bevat de evaluatie van het verloop en de uitkomsten van deze manier van activeren in de periode april tot december 1996.