Sinds enkele jaren zijn van verschillende kanten geluiden te horen dat het voor de rechtzoekende, die afhankelijk is van gefinancierde rechtsbijstand, steeds lastiger wordt een advocaat te vinden die bereid is zijn zaak in behandeling te nemen. Deze geluiden vormden de aanleiding voor de Raad voor de Rechtsbijstand in Amsterdam om het Verwey-Jonker Instituut in 1999 een quick scan uit te laten voeren naar de deelname van rechtsbijstandverleners aan het stelsel van gefinancierde rechtsbijstand nu en in de toekomst.
Het onderzoek bestond uit een secundaire analyse van bestaande gegevens en vijftien groepsinterviews met advocaten. Op grond van de cijfers kan worden geconstateerd dat er over de hele linie geen sprake is van een afnemende deelname aan het stelsel, wel zijn er verschillen per ressort en per rechtsterrein. De mate van ervaring en de specialisatie van rechtsbijstandverleners nemen in zijn geheel gezien toe. Wel lijkt de instroom van nieuwe advocaten naar de gefinancierde rechtsbijstand beperkt.
De kwantitatieve en kwalitatieve gegevens gezamenlijk geven het beeld dat er bij ongewijzigd beleid in de nabije toekomst een leemte zal ontstaan in het aanbod van de gefinancierde rechtsbijstand. Gezien de bestaande kantoorstrategieën is het de vraag of de instroom van nieuwe rechtsbijstandverleners de te verwachten uitstroom van oudere ervaren rechtsbijstandverleners voldoende zal kunnen opvangen. Het rapport eindigt met aanbevelingen voor verbetering van registratie en voor nader onderzoek.