In tal van plaatsen in Nederland ontstaan zogeheten woonzorgzones. Woonwijken worden zo ingericht dat oudere en zorgbehoevende bewoners er zo zelfstandig mogelijk kunnen blijven wonen. Men spreekt daarom ook wel van een levensloopbestendige wijk, met geschikte voorzieningen voor zowel wonen, de woonomgeving, als zorg en welzijn. Een woonzorgzone heeft voorzieningen die tot dusverre slechts in intramurale verblijfsaccommodaties aanwezig waren (zoals in verzorgingshuizen, verpleeghuizen en woonvormen voor gehandicapten).
Met het project ‘Geschikt Wonen voor Iedereen’ is de gemeente Breda een van de voorlopers in levensloopbestendig wonen. Het Verwey-Jonker Instituut heeft voor de gemeente Breda onderzocht welke eisen zijn te stellen aan levensloopbestendige wijken.
Er zijn criteria opgesteld voor een gebied met 10.000 bewoners. Ze betreffen:
- Het wonen: het vereiste aantal aanpasbare, opgepluste en aangepaste woningen.
- De woonomgeving: aanwezigheid van winkels en andere faciliteiten, toegankelijke buitenruimte en bereikbaarheid van openbaar vervoer.
- Zorg, dienstverlening en welzijn: benodigde voorzieningen in de de centrale zone van de wijk (multifunctioneel zorg- en dienstencentrum, informatie en advies, activiteitencentra) en verschillende typen woonzorgarrangementen (cluster wonen, beschut wonen, woonzorgcomplex en zelfstandig wonen met thuiszorg).
In een ‘vergrijsde’ wijk zijn meer voorzieningen nodig dan deze algemene normen voorschrijven, in een ‘jonge’ wijk kan men met minder volstaan. Het rapport geeft een sleutel waarmee deze correctiefactor is te bepalen.